Οδηγώ και σε σκέφτομαι

Τα φώτα ήταν νυσταγμένα και βαριά. Η βροχή μαστίγωνε το φορτηγό και ο θόρυβος της λαμαρίνας ήταν κουραστικός μετά από τόσες ώρες, αν όχι εκνευριστικός. Ο ήλιος μου θόλωνε τα μάτια. Τα γυαλιά δεν έκαναν τίποτα. Εκτός από αυτό, είχα και τους απέναντι να με τυφλώνουν με τα φώτα τους.

Προσπαθούσα να κρατηθώ ξύπνιος. Στην ποτηροθήκη ήταν ο πιστός μου φίλος που με κρατούσε ξύπνιο, το Πλωμάρι. Παραδίπλα η οθόνη του GPS έπαιζε το τελευταίο βίντεο της Κάρμεν Ηλέκτρα. Ναι εκείνο που κάνει γυμναστική-στριπτίζ. Στο ραδιόφωνο «Πειρατικός FM», όπως πάντα άλλωστε. Τα 3 χρόνια στρατού με έκαναν να ξεχάσω τις μπούκλες του Robert Plant. Το αρκουδίσιο με είχε πλευριτώσει, οπότε είχα κρεμάσει το χέρι με το πανάκριβο Ρόλεξ στο παράθυρο να παίρνει και αέρα η αμασχάλη να’ούμ.

Σε αυτές τις δυσμενείς συνθήκες, προσπαθούσα να μεταφέρω το πολύτιμο εμπόρευμά μου. Καπότες. Πέρα από την πλάκα, τα προφυλακτικά έχουν από τις καλύτερες σχέσεις βάρους-τιμής και όνειρο κάθε φτωχού πλην τίμιου φορτηγατζή είναι να μεταφέρει ένα τέτοιο φορτίο κάποτες (όχι καπότες, κάποτες γράφω). Εγώ επιτέλους το κατάφερα και έχω ολοκληρωθεί σαν άντρας. Τώρα θα πάω να πάρω και μια Πόρσε και άστα λα βίστα μπέιμπι.

Στας εθνικάς οδούς είμαι γνωστός ως «Πύραυλος». Όλοι οι συνάδελφοι ξέρουν ότι μπροστά από κάθε ουρά πέντε χιλιομέτρων πρώτος είμαι εγώ. Και τότε ακούω στο CB τα σχόλια τους για την γυναίκα μου, τα παιδιά μου, τη μάνα μου, τη θεια μου την Βερυκοκούλα και ένα σωρό άλλους που δεν τους ξέρω. «Ρε Πύραυλε, τι θα γίνει !@#@# #%$# $%@$$% @#$$%$^ #$#$%, έχουμε δυο βδομάδες να δούμε την γυναίκα μας, μην κάνω άλλες δύο.»

Βγαίνω από το λιμάνι, δυτική είσοδο, και βουρ για Άμστερνταμ μέσω Βεροίας.
Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου. Είναι ένα Βλακberry για να μπορεί να με βρίσκει το Σουλάκι όπου και να είμαι. Τελικά δεν ήταν το Σουλάκι.

Διακρίνω μακριά μέσα στο σκοτάδι μια φιγούρα. Μου φάνηκε ότι έκανε οτοστόπ. Σταματάω. Ήταν μια κοπέλα γύρω στα 25, βρεγμένη. Αυτά τα τρία μου αρκούσαν. Ανοίγει την πόρτα και με ένα σάλτο αλά Super Mario βρίσκεται δίπλα μου. Η μάσκαρα είχε μαυρίσει το πρόσωπό της.

«Τατιάνα. Ίο σόνο Ρούσκι φρομ Μπειτζίνγκ.»

Όπως ξέρετε, έχω πολλά προσόντα, και ένα από αυτά είναι να καταλαβαίνω πότε μου λέει ο άλλος ψέματα. Ε αυτή δεν μου έλεγε. Το έβλεπα στα πρασινογάλανα μάτια της και στα ροδοκόκκινα καταμαυρισμένα σαν παίκτη του ράγκμπι μάγουλά της.

Μετά από τρεις-τέσσερις ώρες ταξιδιού, κάπου έξω από το Μπουένος Άιρες, με πλευρίζει ένα περιπολικό. Μου κάνει νόημα να σταματήσω. Ζητάει τα χαρτιά μου. Με τα άπταιστα Αργεντίνικά μου τον πείθω να μη μου κατασχέσει το φορτηγό επειδή το δίπλωμά μου ήταν πλαστό. Βασικά ούτε δίπλωμα για παπάκι δεν έχω, αλλά η πουτάνα η ανεργία με έσπρωξε στον δρόμο της παρανομίας.

Αφού του άφησα την Τατιάνα σαν δώρο, συνέχισα το ταξίδι μου. Σταμάτησα να πιω μια μπύρα.

Εδώ θέλω να δηλώσω ότι αυτός που έκανε την διαφήμιση του «Μύθου» θα φάει πολύ ξύλο, γιατί χάλασε την πιάτσα και όπου σταματάω όλοι περιμένουν να βγω με ένα ταψί σπανακόπιτα και να κερνάω μπύρες. Αν ήξερε πόσες καπότες πρέπει να κουβαλήσω για να τα πληρώνω αυτά είμαι σίγουρος ότι δεν θα την έκανε. Βρήκα βέβαια ένα άλλο σύστημα και μοιράζω τα ληγμένα και τα λιωμένα προυλακτικά αντί να κερνάω σπανακοπιτάκια. Έτσι μεταφέρω πάντα στον πελάτη μου πάντα προϊόντα ‘Α ποιότητας. Διοίκηση Ολικής Ποιότητας και π!@%$ς μπλε. Είμαι και περήφανος στην τελική που βοηθάω το πρόβλημα υπογεννητικότητας στην εκάστοτε χώρα. Με ένα σμπάρο δυο τρυγόνια (να είναι καλά ο ορθογραφικός έλεγχος που με έσωσε από την ξεφτίλα του στυλ «τριγώνια» εκ τριγώνου Πανοράματος).

Αφού ήπια ένα βαρελάκι μπύρα και χλαπάκιασα 5-6 βουρστ, συνέχισα για το τελικό σκέλος του ταξιδιού μου. Έκανα έναν εσπρέσσο στην μηχανή που έχω κάτω από το κάθισμα και δίπλα στην χημική, και χαλάρωσα. Έβαλα τον αυτόματο πιλότο και έκανα χάζι τις γκομενίτσες που οδηγούσαν.

Κλασικά στο Άμστερνταμ με υποδέχτηκαν με σαμπάνιες, κορδέλες κ.ο.κ.. Ήμουν πάλι ο ήρωας της βραδιάς, the best by test, larger than life, beyond this life, hey hey my my, FC Barcelona, γαμώ τον Σκέιλς, πεινάω, λιτλ σπίνατς πάι;;;;

Γαμιμένω χώρττω.